Spanje, Conducted Tour 1983 - 2013.

(Klik op een foto om deze te vergroten)

Conducted Tour Autocar w/e 5 maart 1983

Schematisch kaartje van de Conducted Tour   naar vier uithoeken en de witte molens van Spanje 1983

Gedetailleerde kaart van de route die Michael Scarlett and Bob Cooke hebben afgelegd in januari '83

Een deel van mijn vrije tijd besteed ik met plezier aan de automerken van BMC, BL en Austin Rover. Wat me daarin trekt is de geschiedenis van de merken die eraan vooraf gingen en de auto's zelf vanaf de jaren zestig tot in de jaren negentig. Auto's die nu youngtimers zijn geworden. Zelf ben ik van 1946. Na het aanschaffen van een nieuwe hobbyauto waarin ik tijd, geld en liefde heb geïnvesteerd, bekruipt mij ook meestal een onweerstaanbare drang om er een grote tocht mee te maken. Zo kan ik z'n eigenschappen goed leren kennen en de betrouwbaarheid testen. Bovendien ben ik een liefhebber van autorijden en is een gevoel van nostalgie en herbeleving mij ook niet vreemd. Eind 2011 ging ik voor een korte vliegvakantie naar Algeciras in zuid Spanje en naar beneden kijkend door het raampje zag ik onder mij het Spaanse landschap voorbij schuiven wat mijn verlangen en fantasie begon te prikkelen. Vanuit Algaciras maakten we met een huurauto uitstapjes naar o.a. Gibraltar. Het rijden in die wagen was niet echt een plezier en daarom naam ik me toen voor, om dat later met een eigen auto een keer over te doen. In 2012, nadat ik een '90 Maestro Special had bewerkt en naar mijn zin had gemaakt, zocht ik een aanleiding en een  doel om daarmee een mooie lange rit te maken. Bij een van mijn snuffeltochten kwam ik het Britse autoblad Autocar van 1 juli 1955 tegen en vond daarin een verhaal van twee Engelsen die in recordtijd de tocht van Londen naar Gibraltar en weer terug hadden gemaakt. Hun verhaal  ging vergezeld van een redelijk gedetailleerd kaartje waarmee het mogelijk was om de route te reconstrueren. Die "Gibraltar Journey" ging voor mij van van huis tot huis over een afstand van 6000 km Nederlandse, Belgische, Franse Spaanse en Portugese wegen en was een dusdanig mooi avontuur dat ik na thuiskomst  alweer begon te denken aan een nieuwe uitdaging richting Spanje. Ik reed deze Gibraltartocht in de maand oktober in tien dagen en dat was me heel goed bevallen. De temperatuur was draaglijk in een auto zonder airco, de wegen waren rustig tot leeg, de hotelletjes nog blij met een enkele gast en er was nog maar weinig toerisme meer. In 2013 was de aanleideiding voor mijn tocht tweeledig. De Austin Maestro was dertig jaar geleden geïntroduceerd en wederom in het blad Autocar van maart 1983, vond ik een inspirerend verhaal van twee autojournalisten die de eerste grote testrit met de nieuwe Maestro door Spanje gemaakt hadden. Ze noemde hun  tocht de Conducted tour en dat had een reden. Austin Rover had de Maestro-introductie voor de pers gepland in januari en februari '83 zodat de autobladen vanaf 1 maart volop foto's en lofzangen op de nieuwe wagen zouden kunnen publiceren. Ze hadden daarvoor het luxueuse en exotische hotel Puente Romano in Marbella afgehuurd met het idee  dat de journalisten verwend zouden kunnen worden en dat ze tijdens hun testritjes in de omgeving mooie plaatjes konden schieten. De Maestro was nog niet publiekelijk geïntroduceerd en dus nog onder embargo tot 1 maart. Een hele vloot rechtsgestuurde perswagens was overgebracht naar Marbella. De meeste wagens waren al in december 1982 op Brits kenteken gezet en in overleg met de autoriteiten alleen voor Spanje verzekerd. Dat verklaarde ook waarom er niet in Portugal gereden mocht worden   De Engelse pers kwam als eerste naar Marbella en daar zaten twee avontuurlijke mannen bij van het blad Autocar. Michael Scarlett en Bob Cooke. Zij hadden een heel ander plan dan de PR-Manager van AR. Niet embedded feesten in Marbella met marketing en verkooppraatjes, afgewisseld met ritjes en fotoshoots in de omgeving. Nee zij zinde op een avontuur met een marathon langeduurtest om te zien of die langverwachte Miracle Maestro werkelijk zo'n wonder was. Wat natuurlijk ook meespeelde was dat Autocar dan als eerste een grote test had van de nieuwe wagen en in de verkoopstrijd tussen de autobladen zou dat een voorsprong kunnen geven t.o.v. de anderen. Na een tijdje vragen en overtuigen ging Austin Rover met tegenzin overstag en kregen zij een Maestro 1.6R HLS tot hun beschikking, onder die voorwaarden dat ze niet buiten Spanje mochten rijden en dat de auto vrijdag voor de middag en voor hun thuisreis weer bij Puente Romano terug moest zijn. Ze hadden dus drie dagen om hun plan uit te voeren en zo vetrokken zij dinsdagmiddag, zoder het aan de grote klok te hangen, uit Marbella. Enthousiast begonnen zij aan hun monstertocht naar vier uithoeken van Spanje met een nieuwe auto die het publiek nog niet kende. Michael Scarlett kede wel iets van de tocht die hij bij een eerdere werkreis in 1975 met een Citroën had verkend. Of het avontuur zou lukken door ombeurten dag en nacht door te rijden en een minimum aan persoonlijke rust en verzorging te nemen en niet te vergeten of de auto hen niet in de steek zou laten, waren nog vraagtekens. Maar het is gelukt en de enige tegenslag was een los gesprongen schakelstangetje bij het wegrijden omdat Bob nog even moest wennen aan het VW-schakelpatroon. Het hele verhaal met foto's is terug te vinden in de Autocar van w/e 5 maart 1983. Met de ervaring van mijn Gibraltar Journey wilde ik die tocht wel eens overdoen met een eigen Maestro en zelf ervaren waar de mannen gereden hadden, wat ze gezien en beleefd hadden en wat is er dan een mooiere gelegenheid dan dat het dertig jaar geleden was dat de Maestro zijn debuut maakte. In maart in de UK en in oktober in Nederland. Aanvankelijk leek het mij leuk om dat samen te doen met een reisgenoot of met een paar andere Maestro's maar net als bij mijn Gibraltar Journey was het mij opgevallen dat veel mensen enthousiast reageerden bij het aanhoren van de plannen maar toch ook bedenkingen hadden als ik voorstelde om mee te gaan. Geen tijd, geld, bang voor pech of gewoon geen zin om zolang achterelkaar in een auto te moeten zitten waren de meest gehoorde argumenten om ervan af te zien. Al met al stimuleerde mij dat juist om door te zetten met mijn eigen plan en kreeg ik steeds meer respect voor de mannen die dit 30 jaar geleden hadden volbracht onder zwaardere omstandigheden en op wegen die nog niet zo goed waren als nu. Ook al was het toen hun werk en konden zij de kosten waarschijnlijk declareren. Ik ben daarom alleen gegaan en heb besloten niet 'snachts te rijden maar dan uit te rusten in niet te dure maar goed gekozen hotels en dat is goed bevallen. Het was prettig om de dag fris te beginnen met een goed ontbijt zodat ik er de hele dag tegenaan kon zonder veel tijd te verliezen. Af en toe een tussendoortje met een muesliereep of zo iets en met koffie en water was voor mij voldoende. De tocht van ongeveer 7500 km kon ik zo zonder sporen van vermoeidheid in tien dagen afleggen, ook al omdat de Maestro perfect presteerde en ik er als gegoten in zat. Voor mij was het genieten en iets van die beleving zullen Michael en Bob ook wel ervaren hebben. Als voorbereiding heb ik mijn aandacht op drie hoofdpunten gericht; Ten eerste de auto, ten tweede de route en ten derde de overnachtingsadressen. De auto waarmee ik de tocht gemaakt heb was een 1985 Maestro Mayfair met 1600 S-motor in standaard uitvoering. De carburateur werd nog bediend door het Lucas fuel management systeem zonder handchoke. Ik kocht de auto in 2010 voor 200 euro van de eerste eigenaresse uit Verviers, België, met een slippende koppeling en 86000 km op de teller. Omdat de carrosserie nog in goede conditie verkeerde, heb ik de wagen grotendeels gedemonteerd en tegen corrosie behandeld en waar nodig met nieuwe onderdelen weer opgebouwd. Daardoor wist ik ook goed hoe hij eraan toe was en wat ik ervan kon verwachten. De auto moest comfortatabel en betrouwbaar zijn. Voor mij is comfortabel dat ik er met plezier in kan rijden en dat ik me nergens aan erger en dat ik geen kramp of vermoeidheid ervaar. Dat zit in kleine dingen. De Maestro is van huis uit al ideaal voor mijn postuur. Ik ben 173 cm en ook al is het stuurwiel niet verstelbaar het zit lekker laag waardoor je handen en armen niet moe worden. De standaard stoelen had ik goed onderworpen aan een inspectie en de kussenvullingen en de steunmatjes verbeterd en opnieuw bevestigd. De zitpositie trimde ik uit met vulringen onder de bevestigingspunten zodat ik de ideale stand van het zitkussen kon vinden. De hoogte en de weerstand van het koppelingspedaal corrigeerde ik naar mijn behoefte. Het pookmechanisme heb ik gereviseerd zodat de VW 5-bak makkelijk en precies schakelde. Ongewenste verschijnselen zoals windgeruis, trillingen rammels, piepjes  etc. heb ik zo goed mogelijk verholpen. Ik monteerde 1 inch grotere 14" wielen met aangpaste banden zodat het comfort werd vebeterd door meer rubber en een iets lager toerental. De Maestro Mayfair met S-motor is al niet erg rumoerig maar toen alles naar mijn zin was heb ik onder de voorstoelen nog een paar dikke plakken rockwool gelegd, waarmee het voor mij af was. De betrouwbaarheid heeft te maken met het kennen van de risico's en de staat van de onderdelen. Je kent je eigen wagen wanner je hem grondig hebt opgeknapt. Je weet wat het koelsysteem en de meter doen, wat het olie- en brandstofverbruik is, hoe het lagerwerk klinkt en wat de conditie van vitale onderdelen is. Ik heb eigenlijk nooit begrepen waarom mensen op pad gaan over gewone Europese wegen met reserve onderdelen zoals v-snaren, waterslangen, radiateur, remblokken etc. want dat zijn zaken die je van te voren kunt beoordelen en preventief kunt vervangen. Een rit van 7500 km lijkt misschien veel maar de meeste mensen rijden meer in een jaar tijd en dan is de belasting eigenlijk veel groter door de vele koude starts, wisselende weersomstandigheden en druk verkeer. Daar heb ik onderweg nauwlijks last van gehad. Er zijn bij oudere auto's meestal een paar zwakke punten bekend waarvoor de onderdelen misschien niet makkelijk onderweg te vinden zijn. Die zaken kun je natuurlijk ook van te voren aanpakken of de delen meenemen met het noodzakelijke greedschap. Zo deed ik dat ook en verder reed ik bewust op het heel houden van de auto. Mijn motto is "rustig rijden reduceert". Niet sneller dan 110 km/u en het motortoerentaal niet hoger dan 3000 t/m in welke versnelling dan ook. Het voordeel is dan dat je relaxed rijdt en niet steeds hoeft te stoppen om te chillen en dat je een grote kans hebt dat je auto probleemloos rijdt. Bovendien verbruik je minder brandstof terwijl toch een goed gemiddelde wordt gehaald. Het verbruik over de hele tocht bleek achteraf 1:16,5 en de gemiddelde snelheid 86 km/u. Mijn doel bij deze Spanje toer was hoofdzakelijk om zoveel als mogelijk de route te rijden die Michael en Bob hadden gereden en de plekken te vinden en te zien waar zij geweest waren voor fotograferen, eten en rusten. Omdat hun verslag redelijk compleet was op die feiten, kon ik van  te voren thuis met google-maps de route verkennen en de GPS-coördinaten bepalen van alle belangrijke punten. Natuurlijk was het doel ook om er zelf optimaal van te genieten en met plezier in de auto te rijden over de stille en mooie wegen door het prachtige Spaanse land. De pret begon al bij de voorbereidingen waar ik, niet constant, maar toch bijna een jaar mee bezig ben geweest. Na afloop krijg je als beloning de ervaring van het herbeleven van de tocht, de foto's en de verhalen van mensen die je onderweg spreekt. Veel genieten dus! Bij de Gibraltar Journey van 2012 had ik al geleerd dat kaartlezen en het zoeken van adressen en het besturen van een auto moeilijk te combineren zijn. Vandaar dat ik de hele route en alle belangrijke spots vertaald had in genummerde GPS-ijkpunten. Die had ik ingvoerd in mijn navigatie, zodat ik lekker kon doorrijden zonder fouten te maken. Stoppen deed ik meestal alleen voor tanken gecombineerd met het verzorgen van mezelf. Ook de hoteladressen langs de route had ik vertaald in GPS-coördinaten omdat ik wist dat de Spaanse adressen soms vaag en onbetrouwbaar konden zijn. Het is vervelend wanneer je aan het einde van je dag en wanneer het donker begint te worden, moet gaan zoeken naar een overnachtingsadres. Ik had een lijst gemaakt met strategisch gekozen hoteladressen langs de hele route. Die had ik geselecteerd van booking.com op prijs, ligging, gunstig parkeren en faciliteiten. Niets had ik echter van te voren geboekt of gereserveerd want om stress te voorkomen had ik geen vaste tijdsplanning, al bleek achteraf dat de verwachtingen aardig bleken te kloppen. Ik wilde graag de plaatsen bezoeken en fotograferen met mijn auto en de CFK169Y platen erbij, waar de heren dertig jaar geleden ook hun foto's gemaakt hadden. Het was wel de vraag of ik daar nu nog kon komen. Dat maakte het extra leuk want ondanks dat ik met de coördinaten die plekken exact kon vinden, moest ik soms te voet de situatie verkennen om te zien hoe ik er met de auto bij kon komen. Meestal lukte dat wel ook al moest ik weleens een bordje "verboden" negeren. Bij Gibraltar kende ik de situatie nu goed en wist ik dus waar de geschikte plekjes waren en hoe ik de enorme file met wachtenden voor de stipte Spaanse douane kon omzeilen. Marbella; Het start/finish punt van de Conducted Tour in 1983 was Puente Romano. Het bleek een jet-set achtig resort met hotel en een eigen privéstrand. Toen ik hier rond keek arriveerden de gasten met bijzondere en kostbare voertuigen of met taxis en werden zij met golfkarretjes naar hun apartementen gebracht. Austin Rover huurde het gehele hotel af voor vier weken in de maanden januari en februari om de europese autopers comfortabel te laten kennismaken mat de nieuwe Maestro. Toen ik hier het terrein op reed, negeerde iedereen de Maestro. Ik vroeg mij af of iemand nog wist dat Austin Rover hier dertig jaar geleden een hele vloot Maestro's had staan en ook heel wat geld had achter gelaten. Ik heb het maar niet gevraagd om mezelf pijnlijke reacties te besparen. Ik heb m'n foto's gemaakt en daarna was ik blij dat ik hier weg kon gaan. Het meest lastige was het in het Alhambra bij Granada om de bewuste foto te maken. Daar is het een echte toeristenmagneet. Je wordt automatisch op grote parkeerterreinen gedirigeerd en bij negeren van borden of instructies heb je steeds een dichte slagboom voor je motorkap. Dan maar eerst lopend verkennen en vragen. Ik had de Autocar van 1983 bij me en liet de foto van de Maestro voor de San Maria kerk aan de bewaking zien en legde uit dat ik de opdracht had om dezelfde foto te maken. Hij pakte het blad van me aan en keek verbaasd naar de foto. Hoe kunnen die auto's daar gekomen zijn vroeg hij zich af. Ik wees hem op de datum van het tijdschrift en toen liet hij mij weten dat het uitgesloten was dat ik met mijn auto die foto zou kunnen maken. Het was alleen mogelijk dat ik met een taxi met electrische aandrijving op dat plein zou kunnen komen. Ik ben toen naar een taxichauffeur gegaan met de CFK169Y platen onder m'n oksel en heb hem uitgelegd wat ik wilde. Hij vond het een leuk idee maar zij dat het niet nodig was om daar een taxi voor te nemen en wees mij een weg die te voet maar vijf minuten zou duren en die mij leidde naar een zijingang van het plein bij de kerk waar ook de Politie gebruik van maakte. Dat  klopte helemaal en toen ik hem later bij het fotograferen bij de kerk zag, vroeg hij mij lachend de bevesting dat het inderdaad maar vijf minuten was. Hij sprak goed Engels en dat maakte het makkelijk. Na het Alhambra was er nog een plek waar ik persé een foto van wilde hebben en dat was bij de windmolens van Mota del Cuervo. Ook een toeristisch punt maar in oktober uitgestorven. Het is een hoogvlake waar de wind vrij spel heeft en waar een partij van die typische witte Spaanse molentjes bij elkaar staan. Toen Michael en Bob hier aankwamen was het al donker en gbruikte zij de koplampen van de Maestro voor hun belichting. Austin Rover maakte in de publicaties melding van een geheel nieuwe techniek in deze koplampen en gebruikte daarbij de term "homofocal" headlights, waar de heren dan ook expliciet melding van hebben gemaakt. Via de site van de Maestro en Montego Owners Club in de UK had ik mijn plannen voor deze reis aangekondigd en tot mijn verrassing reageerde een van de leden dat hij toevallig die week voor een korte vakantie in Alicante was en dat hij mij graag met de auto wilde ontmoeten als ik richting Valencia zou rijden. We hielden contact en zo konden we elkaar ontmoeten en hebben we een gezellige namiddag gehad met autopraat. Na dagen van alleen rijden was dat een mooie afwisseling. De heen en terugreis door Frankrijk namen vier dagen in beslag. De eigenlijke Conducted Tour nam dus 6 dagen in beslag maar ik reed alleen overdag. Michael en Bob deden het in drie dagen maar reden dag en nacht. Het is me gelukt om vrijwel exact dezelfde route te rijden met dezelfde afstand maar de wegen waren inmiddels veel beter geworden en er moest tol voor worden betaald. Dankzei de GPS ben ik in m'n eentje nauwlijks fout gereden. De totale afstand bij thuiskomst was bijna 7500 km, (1500 km meer dan in 2012 met de Gibraltar Journey). De gereden gemiddelde snelheid was 86 km/u. Ook bleek ik 455 liter brandstof getankt te hebben en 2,5 ltr olie te hebben bijgevuld. De tripcomputer liet mij ook weten dat ik ruim 87 uur achter het stuur had gezeten. De totale kosten, met name die van wegentol heb niet precies bijgehouden en dat wil ik ook niet precies weten want er staat alweer een auto klaar om mee weg te gaan en het moet leuk blijven.

Feiten en getallen van de reis '83

Michael Scarlett (1930-2011) leest de kaart in de passagiersstoel van de Maestro CFK169Y tijdens de Conducted Tour 01'83

Bob Cooke aan het stuur van de 1.6R HLS CFK169Y 01'83

Voorplaat CFK169Y 2-11-1982 ; 24-2-1993

CFK169Y achterplaat. De auto is ruim 10 jaar geworden

Nieuwe platen "30 years Maestro 1983-2013" voor mee op reis

Om het bewijs kracht bij te zetten dat mijn auto ook werkelijk op de bewuste plekken geweest zou zijn, had ik de kentekenplaten van de rode Maestro waar Michael en Bob in reden, na laten maken in  de UK. De auto zelf bestaat helaas niet meer want de laatste registratie loopt tot 24 februari 1993 maar zijn kenteken CFK169Y met de tekst "30 years maestro 1983-2013" zijn vereeuwigd op de paatsen waar zijn autoleven echt begon.

Stop naast de Franse tolweg op weg naar het zuiden met m'n Mayfair 1.6 09-LNL-5 ; B 17-4-1985 ; NL 26-5-2010.

Stop tussen Figueres en Cadaqués   voor een mooi uitzicht over the baai van Cadaqués '13.

Uitzicht op Cadaqués '13.

Twee dagen rijden van huis naar zuid Frankrijk met een overnachting in Dijon en Perpignan voor de start van mijn Conducted Tour in Cadaqés. Een prachtig plaatsje waar de kunstenaar Savador Dalí gewoond en gewerkt heeft. Zijn huis in Portlligat is nu een museum.

Cadaqués Jan. 1983

13-10 '13 Romantisch Cadaqués start van mijn Conducted Tour

Cadaqués is prachtig met een Maestro 13-10 '13

Ik wist waar de heren dertig jaar geleden hun foto's gemaakt hadden maar het was wel de vraag of daar nu nog met de auto bij te komen was. Dat maakte het wel leuk want ondanks dat ik de coördinaten van die plekken kende, moest ik toch vaak te voet verkennen hoe die spots toegankelijk waren. Meestal lukte dat wel door na verkenning even te doen alsof je het bordje 'veboden' niet  had gezien maar dat is best gelukt zonder gezeur of bekeuringen. In Cadaqués was ik vroeg en vóór de drukte.

De tolwegen zijn vrijwel leeg. Het valt dus op als je wordt gepasseerd door een Multipla ; A-2 Barcelona-Zaragoza '13

Bij dit hotel-restaurant bij Bellaterra zijn ze gestop voor een ontbijt. Het ligt langs de A-2 bij Barcelona '13

Hier rijd je de onder de  boog door van de Greenwich 0-meridiaan over de AP-2 tussen Barcelona and Zaragoza '13

Het rijdt heerlijk rustig in oktober op de stille Spaanse wegen '13

AP-2 voor Alfajarin '13

Stop op de vluchtstrook voor voor een foto bij Alfajarin A-2 near Zaragoza '83

Bij Alfajarin was de weg inmiddels een tol-snelweg geworden waar het mij niet veilig leek om te stoppen zoals Michael en Bob dat wel hadden gedaan. Maar met behulp van de GPS vond ik vrijwel op de zelfde plek een oud viaduct over de weg wat via een onverharde weg nog wel bereikbaar was.

Nu is de A-2 een snelweg waar niet gestopt mag worden maar dit oude viaduct ligt bijna op dezelfde plaats als waar de foto gemaakt werd bij Alfajarin,   nu AP-2 '13

Alfajarin AP-2. Die stier staat daar dus al langer dan dertig jaar  en de ruïne zelfs nog langer '13

Zaragoza hotel Cogullada 12 Oct. Feest van de Heilige Maagd Pilar '13

In Zaragoza was het grote jaarlijkse feest aan de gang van de heilige maagd Pilar. Daarom waren alle hotels volgeboekt en moest ik uitwijken naar deze hotelflat buiten de stad.

Kaap Higuer '13

Vuurtoren Cape Higuer '13

Vuurtoren van Higuer '13

Bij Cape Higuer was het rustig en hoefde niemand naar het vuurtorenhuis toen ik daarvoor stond. Het is een bijzondere plek met een prachtig uitzicht over de Golf van Biskaje.

Bij de vuurtoren heb je een prachtig uitzicht over de baai van Biskaje '13

A-62 Area Serrano hotel-restaurant bij Buniel. Hier gebruikte zij hun maaltijd bij Burgos in '83

AS hotel-restaurant bij Buniel A-62. Stop voor het avondeten   bij Burgos in '83

Tussen Palencia en Valladolid '13

Aparte boerderij silo's bij Palencia '13

Silo staat op het land en ver weg van de boerderij '13

Alleen in noord Spanje, in deze streek kwam, ik die typische witte ronde silo's op het bouwland van de boerderijen tegen.

Ontspannen rijden en de auto heel houden op de stille Spaanse wegen '13

Alles onder controle. Aftellen van de GPS-ijkpunten van de route met de Garmin Nuvi '13

De rode Maestro voor het vuurtorenhuis van Cabo Finisterre net na zonsopkomst. Michael Scarlett kijkt ernaar.  6:23u op woensdag jan. 1983

Spanje is een eldorado voor 'vrije jongens die ruim baan willen hebben'. Het rijden in een fijne auto op de vrijwel lege wegen was voor mij meer ontspannen dan inspannen. Een stapeltje favourite CD's maakte het genieten compleet.

Ik had slecht weer en weinig zicht bij Cabo Finisterre '13

Met de Maestro voor de deur van het vuurtorenhuis  van Finisterre '13

Nieuw, sinds 1998 Finisterre plaque '13

In Finisterre was het erg slecht weer en de rit omhoog naar het vuurtorenhuis 'smorgens had iets avontuurlijks. Om de foto te maken op de plek van dertig jaar geleden moest ik wel wat verder doorrijden dan eigenlijk was toegestaan.

Ruig en spannend hoog op de rotskust met mist, wind en motregen die morgen bij de vuurtoren van Kaap Finisterre om 9:00u 15-10 '13

Houd 100 m afstand in de tunnels van noord-west Spamje '13

A-66 487 km weer een Spaanse stier en een blauwe lucht '13

Salamanca Puente Romano in '83

Salamanca Puente Romano in 2013

Salamanca hotel Reyes Catolicos schilderij in de eetzaal '13

De rivierbedding van de Rio Tormes bij de Romeinse brug in Salamanca was nu gecultiveerd met een park en sportaccomodatie. Om de plek voor de foto te komen, moest ik over de stoep naar beneden rijden maar behalve enkele verbaasde blikken ging dat zonder problemen. In de eetzaal van mijn hotel in Salamanca hingen grote schilderijen van de Romeinse brug met cathedralen van Ciudad Rodrigo en Santa Maria op de achtergrond.

Romeinse brug in Salamanca Puente Romano '13

Salamanca hotel Reyes Catolicos schilderij in de eetzaal '13

Montego in het Spaans, ten zuiden van Salamanca '13

Salamanca bleek een gezellige studentenstad met interessante oude gebouwen. Mijn hotel lag in de stad en had de beschikking over een afgesloten ondergrondse parkeergarage. Altijd een prettig idee.

Caceres tankstation '13

Caceres locatie voor het middagmaal '13

Caceres waar zij stopten voor "supper" '13

Bij Caceres was het even zoeken naar de juiste locatie van 30 jaar geleden. Niet in de stad en niet bij het tankstation maar bij dit hotel-restaurant.

Caceres stop '13

Cadiz Tarifa Hostal Los Mellizos '13

Cadiz Tarifa restaurant Los Mellizos Conil '13

Bob Cooke haalt een frisse neus door met een vlieger te spelen bij Tarifa '83

Wanneer je vlieger stuk gaat kun je hem hier laten repareren  bij Tarifa '13

Tarifa haven met veerdienst naar Tanger Marokko '13

Vlak bij Tarifa vonden de heren een vlieger en voor een hap frisselucht nam Bob even de tijd om met de vlieger te spelen. Nu is er vlak bij die plaats een winkel voor vlieger- en zijlreparatie.

Tarifa haven voor een korte oversteek van de Straat van Gibraltar naar Afrika Tanger '13

Tarifa vissershaven '13

CFK169Y 1.6 HLS Gibraltar vrij. januari 1983

Bij Tarifa moest ik even brutaal zijn en de borden verboden voor onbevoegden negeren. Anders had ik daar geen mooie plaatjes van de haven kunnen maken. Bij Gibraltar kende ik de situatie nu goed en wist ik dus waar de geschikte plekjes waren en hoe ik de enorme file met wachtenden voor de stipte Spaanse douane kon omzeilen.

Gibraltar rots in de mist vanaf de vissershaven bij La linea de la Conceptión '13

Gibraltar waar de inwoners Brits willen blijven en wat de Spanjaarden terug willen hebben '13

ROK327Y 17-12-1982 ; 20-1-1995 Uit de AR perswagenvloot 01'83

Hier en daar vond ik ook foto's van andere journalisten die vanuit Marbella hun ritjes en foto's gemaakt hebben met de Maestro's van de Austin Rover pervloot.

ROK305Y 17-12-1982 ; 01-04-1994 Uit de AR perswagenvloot 01'83

ROK309Y 17-12-1982 ; 01-11-1992 Uit de AR perswagenvloot '83

ROK311Y 17-12-1982 ; 01-06-1993 Uit de AR perswagenvloot 01'83

De eeste datum na het kenteken is de datum van registratie. De tweede datum is de laatste datum dat de auto in de UK geregistreerd stond. Het geeft een beeld van de levensduur van deze eerste Maestro's.

ROK319Y 17-12-1982 ; 31-01-2001. Uit de AR perswagenvloot '83

Puente Romano Marbella 10'13

Marbella Hotel Puente Romano. Austin Rover's hoofdkwartier voor de pers in januari 1983 voor the introductie van de niewe Austin Maestro '13

Puente Romano in Marbella is een resort met een hotel en een eigen privéstrand aan zee. Het is een Jet-set domein waar gasten in taxies of bijzondere auto's arriveren en met golfkarretjes naar hun apartementen gebracht worden. Austin Rover huurde het hotel af voor een periode van vier weken t.b.v. de Europese pers voor de introductie van de Maestro in januari en februari 1983.

Marbella Hotel Puente Romano. In Jan. '83 start-finish voor de Conducted Tour. Austin Rover bracht een hele vloot van Maestro perswagens   naar deze plek. De huidige gasten denken niet meer aan Maestro's en rijden in aparte auto's '13

Marbella Puente Romano Resort. Jet-set zonder Maestro's '13

Granada Alhambra CFK169Y voor de San Maria kerk toen auto's op dit historische plein nog mochten komen in 1983

Tegenwoordig is het onmogelijk om met je auto in het Alhambra te komen. Vandaar dat ik met de CFK169Y platen naar de bewuste plek van dertig jaar geleden gewandeld ben, om ze daar met de San Maria kerk te fotograferen.

CFK169Y was hier, zoek de platen '13

Tegenwoordig mogen alleen nog 0-emissie voertuigen en toeristen binnen het Alhambra terrein. In 1983 stond hier de rode 1.6 HLS. '13

Jaén HO-hotel eetzaal '13

Molens van Mota del Cuervo in de nacht verlicht door de  homofocal koplampen van de Maestro '83

Mota del Cuervo bij daglicht in de zon '13

Beroemde molens op de hoogvlakte van Mota del cuervo '13

De witte windmolens trekken 'zomers heel wat toeristen. In oktober is het niet zo heet op deze hoogvlakte en wel lekker rustig. Toch is de museummolen nog te bezichtigen.

De witte Spaanse molens op de hoogvlakte van Mota del Cuervo '13

Museum windmolen Abierto. CFK169Y was hier '13

Mota del Cuervo in de zon, geen licht van koplampen nodig '13

Gesloten en vergeten toen nieuwe wegen in gebruik werden genomen bij Belmonte '13

Begin jaren negentig gesloten toen 95 loodvrij  net geïntroduceerd was bij Belmonte '13

Bij Alicant waar ik MMOC-lid Richard (Austin-Rover) ontmoette.

In Spanje zijn veel nieuwe wegen aangelegd. Vaak lopen ze parallel met de oude weg. De oliemaatschappijen plaatsen langs de nieuwe weg ook meteen nieuwe service stations. De oude stations worden gesloten maar niet gesloopt. Ze blijven staan zoder dat iemand er nog naar omkijkt.

Burriana brughotel-restaurant over lege wegen Valencia-Tarragona 9:30u zat. 19-10 '13

Alleen op de weg en alleen met GPS te zien dat voor de tweede keer de Greenwich 0-meridiaan gepasseerd wordt tussen Valencia-Tarragona. '13

Frankrijk, korte stop langs route peage '13

Zodra de Pireneën gepasserd zijn wordt het verkeer weer drukker en gaan de prijzen omhoog. Bovendien kun je bij het eerste het beste tolstation na de grens een contole van de Franse douane verwachten. Ik moest dan verklaren waarom ik in een paar dagen naar Gibraltar of Tarifa op en neer ben gereden. Dat vraagt om extra aandacht.

ROK319Y 17-12-1982 ; 31-1-2001. AR persvlootwagen '83

ROK328Y 17-12-1982 ; 1-12-1994. AR persvlootwagen '83

ROK339Y 17-12-19'82 ; 1-08-1997. AR persvlootwagen '83

Vanden Plas 1.6R met digitale instrumenten en tripcomputer  met stem AR persvlootwagen '83